MB 23 - 5. kafli - Thailand vika 3

og áfram höldum við............ 

Hátíðarstemmning á ströndinni - Long Lay Market

Innansveitar fólkið hér um slóðir heldur á hverjum laugardegi “þjóðhátíð” á ströndinni hér í nágrenninu þar sem ýmislegt góðgæti í mat og drykk er í boði. 

Á laugardagskvöldið ákváðum við að skella okkur þangað í sérútbúnum golfbíl af stærri gerðinni ásamt 6 öðrum. Við vorum sem sagt 7 fullorðin í bíl fyrir 6 manns. Bóndinn sat undir frúnni auðvitað á leið okkar um götur bæjarins og niður að strönd. Það er nú algeng sjón að sjá heilu fjölskyldurnar á einni og sömu “vespunni”, svo þetta þykir nú ekkert tiltökumál. 

       

Endalaus röð matarvagna og drykkjasölubása er að finna á ströndinni. Allt frá grilluðum kjúlla upp (eða niður) í pönnu-/djúpsteikt skordýr er að finna hjá sölufólkinu. Ávextir hvers konar, drykkir og fleira.

Þarna var nánast eingöngu heimafólk á ferðinni, við vorum í hópi örfárra fölleitra ferðamanna, innan við 10 manns. Á ströndinni voru nokkur hundruð manns saman komin, ungir sem aldnir.

Frábær grillstemmning með lifandi tónlist og nokkurra lítra “bjórturnum” á borðum fyrir þá sem slíkt kjósa.

Við fórum 2svar á þennan viðburð, tvo laugardaga í röð. Mælum með þessu.

Á góðri leið “á götuna”

Dag nokkurn í vikunni hittum við danskan fasteignasala sem sat kumpánlega á sólbekknum við íbúðina þegar við komum heim úr verslunarferð.

Hann leit út fyrir að vera hissa að sjá okkur, enda taldi hann öruggt að enginn ætti að vera í íbúðinni, því hann væri að selja hana.

Við reyndum að útskýra fyrir honum að íbúðin væri svo gott sem innan fjölskyldunnar, en hann var samt ekki sannfærður, sagði eigandann hafa tjáð sér að hér ætti enginn að vera.

“Svona líður þá hústökufólki”, sagði bóndinn við frúnna.

“Skal vi not bara finna something out of this”, sögðum við á alltof íslenskublandaðri skandí-saxnesku.

“Ja, jeg ringer til ejeren!”, sagði sá danski.

Við biðum átekta, en hann náði ekki í neinn. Ok, hvað eruð þið lengi að taka til og þrífa svo ég geti tekið myndir sagði sá danski. Tja, 10 mín sögðum við. Ok, jeg kommer igjen!!.

Við létum hendur standa fram úr ermum og þrifum og tókum til á Efra-Sels fljótfærnishraðanum sem skilaði okkur langt, eins og gjarnan háttar til þar á bæ.

Daninn kom til baka með áhugasaman kaupanda í myndspjalli. "Nej, jeg kender ikke disser mennesker", sagði fasteignasalinn í rafrænni ferð sinni um íbúðina. Að því loknu kom hann til okkar og sagðist vera búinn að selja, bingó! Jeij, það er frábært, er það ekki annars?

Sem betur taka pappírsmálin sinn tíma hér í landi, þannig að við sleppum með skrekkinn og getum haldið okkar áætlun. Lendum ekki á götunni, sem betur fer.

Veðráttan

Hér er veðrið nánast eins frá degi til dags, 30/34 stig á daginn og 26/28 á kvöldin, fremur rakt. Við höfum ekki staðið í rigningu um 5 vikna skeið, sem gæti verið einhverskonar met hjá okkur.

Það er hins vegar nokkuð vindasamt á þessu svæði, sem reyndar er bara fínt fyrir okkar smekk. Nokkuð brim er við ströndina og því lítið verið farið í sjóböð í heitum sjónum, það bíður betri tíma. Heimamenn nota ströndina lítið, aðeins um helgar og krakkarnir eru dugleg við að fara í sjóinn. Þeir fullorðnu nýta það sem sjórinn gefur, krabbar og fleira góðgæti.

Svitinn í þessum hita og raka gerir það að verkum að erfitt reynist að sitja kyrr í öllum helstu tegundum af stólum og bekkjum ýmiskonar, auk þess sem sólgleraugu eiga það til að renna endurtekið fram á nefbroddinn. Bóndinn er í mun betri stöðu hvað þetta varðar, enda með svokallað “Noregskonunganef” af Breiðfirskum ættum sem gerir það að verkum að sólgleraugun eru mun lengur að renna sitt skeið en hjá frúnni. Þó er frúin með svolitla kartöflu á nefbroddinum, en ekki nógu stóra til að það komi að einhverju gagni.

Af snákum skulu þér þekkja þá

Hér í landi er mikið um snáka og eðlur ýmiskonar. Í vikunni heimsótti okkur snákur í fagurgrænum lit og vildi endilega eiga við okkur (m)orð, en við afþökkuðum pent. Eðlurnar halda áfram að fela sig á bakvið gluggatjöld, púða, veggmyndir og rafmagnstöflur. Frúin heldur sömuleiðis áfram við að halda eðlustofninum í skefjum, þrátt fyrir ábendingar um að þær séu til gagns við meindýravarnir. “Nei, ég drep þá bara skordýrin líka”…..ekki meira um það.

Hví leka flötu þökin?

Flötu þökin hér á svæðinu eru til sömu vandræða og t.d. á Íslandi, lekandi í gríð og erg. Sumir telja það náttúrulögmál að vatn leiti niður á við, en ekki virðast allir sannfærðir um það, heldur er áfram bisast við að hanna og byggja “sundlaugar” á hýbýlum fólks.

Sem betur fer er viðgerð hafin á þakinu við hliðina á okkur í íbúð sem sem tengdaforeldrar Halldórs Friðriks, sonar okkar, eiga. Við erum búin að ganga rösklega á eftir því að það yrði gert og nú virðist loks stefna í að íbúðin verði aftur nothæf innan fáeinna vikna. Vatnshalli verður aukinn og vatnsvörn endurbætt og því ætti þetta að halda í einhvern tíma að minnsta kosti.

Raunar heimsótti okkur eldri kona frá Hollandi sem var að leita að íbúð á svæðinu og leist nú bara vel á þessa íbúð. Kannski að við ættum að fara fram á sölu %, eftir öll þessi viðskipti.

Körfubolti á pálmatré og önnur hreyfing

Við ákváðum að taka “einn á einn” í körfubolta hér í hverfinu. Spjaldið er fest á pálmatré, auðvitað, en eitthvað gekk okkur illa við að hitta. “Ég þarf nú nokkur skot”, sagði bóndinn og ofmat gjörsamlega forna frægð. Frúin var hress, en hitti hvorki í hringinn, á spjaldið eða í tréið. Skýringin var nokkuð augljós. Hæðin var röng, tréið er búið að “oxna og oxna” í mörg ár og hringurinn því kominn í stjarnfræðilega hæð. Við fórum heim……….

Við notum hins vegar reiðhjólin mikið og förum nánast allra okkar ferða á þeim, í búðina, á ströndina í nuddið og hvað eina.

Söngvakeppnin í alvarlegum tímamismun

Tímamismunurinn hér, miðað við Ísland, er 7 klukkustundir á undan. Þetta er smá ves, enda var söngvakeppnin kl. ca. 03.00 hjá okkur. Því ríkti algert net- og fjölmiðlabann á sunnudagsmorguninn, ekkert mátti leka út um úrslit kvöldsins.

Frúin bombaði í alvöru morgunverðarhlaðborð, opnaði "sjampóbrúsa" og allt var keyrt í gang, kl. 8.00 að staðartíma. Frábær skemmtun og úrslitin í takt við það sem við vonuðumst eftir. Miðaldra fólk virðist kunna á snjalltæki, en úthald skortir. Freyðivínið var frá svæðinu hér um slóðir og var algerlega hrikalegt, einshvers konar sherry freyðivín, dísætt og skrítið.

Skuggi allur

Við fengum þær sorgarfréttir að Skuggi, hundurinn okkar til 12 ára, hafði lokið sinni hundagöngu. Helgi, frændi, var með Skugga í “pössun” og hafði tekið eftir því að honum hrakaði eitthvað þennan sama dag. Hann var með hósta og hita og varð síðan allur, skyldilega. Líklega hefur hjartað gefið sig á endanum, af einhverjum ástæðum sem kunnum ekki frekari skil á.

Skuggi varð tæplega 12 ára, sem þykir nokkuð eðlilegur líftími fyrir hunda af þessari tegund.

Danni og Helgi eru búnir að koma bæði Skugga og Sölku Völku (sem einnig dó nýlega) fyrir í gamla garðinum þar sem þau hvíla lúin hundabein sín. Takk fyrir samferðina Skuggi!

Af ofhvíld

Við gáfumst upp á endalausri hvíld hér í landi, þó svo við höfum haft ýmislegt fyrir stafni dag hvern. Frúin reif allar skúffur út á gólf og bónaði innréttinguna að innan sem utan. Það var töluvert af sagi í innréttingunni, þannig að þetta var mjög líklega fyrsta "jólahreingerningin".

Eftir að hafa sett upp þrifaáætlun erum við byrjuð á allsherjar þrifum á íbúðinni, þannig að fyrri eigandi geti vel við unað þegar nýi kaupandinn tekur við henni. Viftur, rúður, innréttingar, allt skal þrifið hátt og lágt!

Brúðkaupið og fulli frændinn

Á sunnudagsmorgun, rétt fyrir kl. 6.00, upphófst mikil danstónlist í nágrenni við okkur. Frúin taldi víst að bank væri í ofnunum, en hér eru öngvir ofnar, heldur kælikerfi og ekki kom bankið þaðan.

Tónlistin var "tjúnuð" í botn, ekkert gefið eftir þar, þrátt fyrir að snemma væri sunnudagsmorguns, en við erum árrisul sem betur fer í þetta sinnið.

Í kjólfarið mætti ræðumaður og hóf að "tala í hátalarann", eins og sumum er tamt að segja. Hann, í alvörunni, hljómaði eins og bullsveitti fulli frændinn sem er með tvær neðstu tölurnar óhneppnar, buxnaklaufina opna og kominn með bindið fram á ennið.

"Jesús, hvaða partý er þetta eiginlega, fyrir hvern er þetta eiginlega?". Ræðumaðurinn virkaði drafandi og dró seiminn hvað eftir annað.

Skýringin var einföld og augljós (eða þannig), brúðkaup var hafið á sveitabæ í nágrenni við okkur.

Eftir mikið dansstuð hófu munkarnir upp raust sína og kirjuðu í gríð og erg til heiðurs brúðhjónunum. 

Við komumst að því að þetta væri hefðbundið brúðkaup, hefst yfirleitt kl. 6.00 og 9 munkar eru viðstaddir (þeir sömu og brúðhjónin höfðu hitt daginn áður) og eru þar allan morguninn og snæða svo hádegisverð með brúðhjónunum.

Tónlistin (bæði lifandi og ekki) hélt svo áfram til að verða 16.00. Eftir það virðist sem hlé hafi verið gert á veisluhöldum og kvöldverðurinn farið fram á öðrum stað þar sem m.a. nokkrir kassar af víski hafa líklega komið við sögu.

Hér er myndband þar sem heyra má í "bullsveitta fulla frændanum", sem reyndist svo vera veislustjórinn, líklega.....hækkið í viðtækjunum!

Núna erum við að hefja undirbúning að næsta legg. Förum til Bangkok í kvöld og í flug í fyrramálið. Þar reiknum við að fá betra kaffi en núna í morgun (Neskaffi skal aðeins nota í neyð), enda um að ræða annað af stærstu kaffiframleiðslulöndum í heimi. Meira um það síðar.