Miðaldra Bakpokar: MB23 - 9. kafli - Víetnam

Samlokan, sem hér er kölluð Bánh Mí, var mjög góð og mannlífið fjölskrúðugt á götunum. Við veittum því athygli að allir stólar og borð sem matargestir sátu á voru í barnastærð.

Ástæðan er víst sú að auðvelt er að kippa því af götum og gangstéttum, ef löggan er líkleg að mæta á svæðið. Þetta er aðallega þar sem götuvagnarnir halda til og sjálfsagt fæstir þeirra með einhverskonar leyfi.

Tvær samlokur og tveir drykkir kostuðu okkur alls 750 kr., sem verður að teljast afar ódýrt.

Við hófum svo næsta dag í Hoi An, sem er í nágrenni við Da Nang, á því að skoða matarmarkaðinn á svæðinu. Markaðurinn opnar um kl. 5.00 á morgnanna og lokar kl. 18.00 sídegis. Þangað koma íbúar og veitingaaðilar til að versla fyrir daginn.

Mikil örtröð var á markaðinum og þar var hægt að kaupa nánast allt sem til þarf, ferskt og gott. Markaðurinn er sá stærsti á svæðinu af þeim 5 sem hér er að finna.

Eftir að hafa farið um ranghala matarmarkaðarins fórum við í göngu um gamla bæinn og skoðuðum kínverkst hof þar sem sjómenn komu eftir að hafa siglt frá Kína til Mið-Víetnam og þökkuðu Móður hafsins fyrir verndina.

Eiginkonur sjómanna sóttu einnig hofið til að biðja fyrir eiginmönnum sínum.

Hoi An er bær ljóskerjanna sem prýða göturnar og húsin með mismunandi litum og setja þannig mjög fallegan svip á kvöld- og næturlífið í bænum.

Næst var skoðuð silkiframleiðsla þar sem gaf að líta silkiormana og silkið sem þeir búa til undir lok ferlis síns (púpustigið). Hver silkihnoðri frá einum silkiormi getur búið til þráð sem nær á milli 600 - 1000 m. lengd sem er í raun ótrúlegt.

Úr slikinu er framleiddur m.a. fatnaður, klútar og úrsaumaðar myndir sem við hrifumst mjög af og ákváðum að fjárfesta í einni slíkri. Þeir sem vilja líta hana augum verða bara að koma í heimsókn til okkar í vor.

Ba na Hill

Við höfðum séð myndir frá Víetnam af fallegri brú þar sem tvær hendur virtust halda göngubrú uppi og vissum að það væri hér nálægt. Fararstjórinn okkar, Tai, sagðist geta reddað bíl og miðum í fjallið sem heitir Ba na Hill.

Við hættum því við skipulögðu bátsferðina í bili og slógum til. Ba na Hill er fjalllendi sem Frakkar notuðu frá árinu 1919 þegar þeir voru í nýlendubrasi hér í Víetnam. Þarna er nefnilega mun svalara en niður á láglendinu og því dvöldu þeir í byggingum á svæðinu yfir heitasta tímann.

Víetnami, Liam að nafni, hafði hagnast vel í Úkraínu, m.a. af rekstri stórmarkaða, skemmtigarða og fleira og ákvað að losa um þær eignir og fjárfesta í heimlandi sínu. Það var árið 2007 sem uppbyggingin hófst og ekkert lát er á.

Við komuna á svæðið við Ba na Hills er farið upp í stöðvarhús þar sem 5 línur af kláfum bera gestina, og reyndar starfsfólkið líka, upp í 1.500 metra hæð, efst á fjallstoppinn. Ferðin tók um 15 mínútur og svifum við yfir frumskóg þar sem öll græna litaflóran mætti okkur.

Þegar nær dró fjallstoppnum og vagninn skreið í gegnum skýjahuluna þar mætti okkur miklar byggingar í frönskum og ævintýrastíl og auðvitað sólin ofan skýja. Þarna er að finna mjög stórann skemmtigarð sem hentar öllum sem slíkt kjósa.

Ennþá er verið að byggja upp á staðnum, hótel, veitingastaði og fleira tengdu garðinum.

Við heimsóttum auðvitað hina frægu brú, Golden Brigde of Hands, sem er sannkallað listaverk. Hugsunin í verkinu er að hendur Búdda komi innan úr fjallinu og haldi undir brúnna.

Við skoðuðum einnig líkneski og vínkjallara sem er frá árinu 1923 sem höggvinn er inn í fjallið. Hann er um 100 metra djúpur og þar er hitastigið alltaf 16 - 20 gráður. Vínkjallarinn er mjög rúmgóður og þar voru haldnar veislur áður fyrr fyrir áhrifafólk.

Á fjallinu er búddahof (Linh Ung Pagoda) sem byggt var á 19. öld.

Að þessu öllu loknu fórum við aftur af stað, en ákváðum að fara eftir sem áður í bátsferðina, enda var hún hluti af ferðapakkanum.

Bátsferðin

Við fórum út í eyju þar sem eyjaskeggjar starfa við fiskveiðar og viðhald og nýsmíði á trébátum. Þetta var mjög frumstætt og ekki að sjá að mikið hafi verið um framfarir í vélbúnaði og verkfærum.

Á Íslandi er notaður tjöruhampur til að kalfatta (þétta á milli borða), en hér er auðvitað notast við bambus og olíu. Til að hita borðin, sem eru úr tekkvið, er notast við heit kol sem borðin eru lögð ofan á.

Við það mýkjast þau upp og unnt er að sveigja þau á böndin á bátunum. Á Íslandi eru borðin hituð með gufu til að ná sömu áhrifum.